Tariwol, to akurat nie była wina MG tylko moja... Plan A to była dla mnie wygrana mechaniczna, plan B- użycie pkt szczęścia, C-Przeznaczenia. Ujmę to tak, nie chciałem przegrać, gdyż dla mojej postaci byłoby to hańbiące, a i tydzień w mieście bym musiał zostać, slużąc mojemu przeciwnikowi. Do czego nie chciałem doprowadzać, gdyż to ujma na honorze, a i rozdział drużyny by był wtedy całkowity. Więc bądź tu sprawiedliwy i jak już to czepiaj się mnie. Może nagiąłem zasady, chociaż zwycięstwo było zgodnie z podręcznikiem, miałem prawo użyć PP. Choć dla Was pewnie było to połaszenie się na splendor, powodzenie u kobiet, fajną zbroję i chwałę. BO BYŁO. PRZYZNAJĘ ZE SKRUCHĄ, ŻE JESTEM TYLKO CZŁOWIEKIEM, MOJA POSTAĆ TEŻ.  Punkty Przeznaczenia to łaska od Bogów. Sprawiające, że możemy dokonywać rzeczy niesamowitych. Ja taką dokonałem. Zauważ, że punktów nie mam 30, tylko teraz już 2. Więc raczej nie będę sobie pozwalał za każdym razem na takie zwycięstwo. I tu właśnie jest sedno problemu. Jako gracz muszę przyznać, że dość lubię walki,  najchętniej jakieś lekkie obijanie się po twarzach na każdej sesji bym zaliczył, a jednym z moich dziwnych marzeń jest wzięcie udziału w bitwie. Tylko biorąc pod uwagę naszą drużynę, muszę stwierdzić, że Tariwol do walki to raczej średnio się nadaje, łotrzyk wręcz też chyba zbyt długo nie wytrzyma(?). Więc albo walka by była z raz na sesję, tak do 4 goblinów/2 bandytów/1rycerza, przy czym dość często zapewne bym kończył nieźle pokrwawiony, zdarzałoby się, że bym i przegrał. Możliwe, że ze skutkiem śmiertelnym. Albo staramy się ten motyw usunąć, albo np skołujemy jeszcze jednego gracza? Sam nie jestem w stanie walczyć zbytnio, nie mam wsparcia w formie strzelca, kapłan zaklęciami też nie wspomoże, drugi wojownik pleców nie ochroni. Jestem po prostu sam! A w Warhammerze wystarczy jeden rzut kośćmi, aby stracić czasem i 3/4 życia! Względem ran masz rację. Zgodnie z rzeczywistością po ostatniej sesji powinienem leżeć w szpitalu około 2 tygodni do pełnego wyleczenia plus potem ze 2 tygodnie na rehabilitację. Więc tutaj też mamy problem- skoro przyjmujemy, że w świecie jest magia, to czy przyjmujemy też, że są magiczne eliksiry po których można stanąć na nogach?
Nie podoba Ci się, że rzucam się na wroga, albo nie uciekam z miasta, zamiast  się pojedynkować? Gram rycerzem. Walka to jego życie. Ucieczka od pojedynku spowodowałaby zapewne myśli samobójcze, byłaby czymś takim jak zjedzenie schabowego dla gorliwego muzułmanina. "Bitność jest nagradzana". Powiadasz. Mogę więc stworzyć inną postać, skoro nie lubisz tego. Przykro mi, ale owa bitność to niemalże esencja mojej postaci. Na starość zapewne zmądrzeje, ale póki co, młodość, honor i miecz. Jeżeli wprowadzimy owe gnijące rany-ok, wyeliminujesz moją postać w ciągu kilku sesji. za dwie sesje będe miał jedną rękę, za 3 -20 do odporności, a za 4 zabije mnie cios kijem. W takim przypadku pomyśl jednak, że jest pewna umowność.
Ty chociażby obraziłeś łowcę czarownic i prowokowałeś go tak długo i namiętnie, że zgodnie z mechaniką mógłby Ci spokojnie obić mordę, zastrzelić, spalić, a nikt by zbytnio nie protestował. Nie czepiam, tylko proszę o konsekwencję, gdyby MG chciał nas pozabijać, to mechanicznie by to zrobił w pół godziny.
Ty się pewnie nudziłeś podczas mojej walki. ja się świetnie bawiłem, bałem się jednak bardzo, że moja postać zginie. Tak samo na pierwszej sesji. Część umiejętności jest wykorzystywana cały czas-chociażby WW,K, Odp. Inne relatywnie rzadko. Ty sobie napakowałeś Ogładę, nie chcę się za Kubę wypowiadać, ale możesz się z nią bawić, gdy próbujesz przekonać jakiegoś strażnika, że jesteś jego wujkiem(coś jak Zagłoba), gdy będa Cię szukać, w karczmie, byś nocował za darmo(jako kapłan) i w 100 innych przypadkach, szkoda miejsca na nie. Jesteśmy drużyną! Tylko niestety mamy totalnie inne profile postaci, Ty bardzo na rolplej bez walki, ja jednak rozwijałem do walki, co nie oznacza, że rolplejować nie lubię. Cele zauważ też różne, motywy, moralność, spojrzenie na świat. Niemal wszystko. Czasem jest po prostu ciężko...


Jeśli zaś chodzi o inne sprawy, czasem mam po prostu problem z deklaracjami w ciągu tych 10sekund walką, ale zasadniczo, w ciągu maksymalnie pół roku powinienem sobie zaoszczędzić na miecz, wtedy będę mógł w praktyce zobaczyć co ma sens w tej walce a co nie. Ewentualnie, gdyby się znalazło  kilkanaście minut, byłbym szczęśliwy, gdybyśmy opracowali powiedzmy ze 20-30 ruchów, które można wykonać w walce. Kombosów, ataków krótkich i długich, i niekonwencjonalnych.

Ostatnio edytowany przez sylvanrulez (2012-12-01 23:45:15)

To kapłani Sigmara są najbardziej poważani, jako kapłan Morra nie jesteś półbogiem. Łowca miał prawo Cię zabić i nie poniósł by z tego tytułu jakichś szczególnych kar. W sumie, pewnie żadnych, przecież spaliłby heretyka, jakby to przedstawił. Łowcy mają ogromną władzę, niczym Inkwizycja. Dopiero za kilka lat obejmie ich prawo ustanowione przez Magnusa. Nie jestem mistrzem miecza. Ale też nie musisz mnie nazywać uczniakiem, moja postać ma umiejętności na poziomie doświadczonego żołnierza-jako dziecko z rodziny rycerskie, i to bretońskiej mnie wychowywali z mieczem niemal od urodzenia. Jako kilkulatek już ćwiczyłem z bronią( drewnianą), stalową walczę już ładnych parę lat. W tym świecie ludzie szybko dorastają. Oczywiście, w pewne sytuacje JAKO GRACZ bym się nie mieszał,ale postępuję zgodnie z mentalnością mojej postaci.

Skończą mi się PP, to częściej skończę pokonany. Szkoda tylko, że w tym świecie najczęściej oznacza to śmierć.. trudno, ale albo idziemy na pełen realizm, wtedy skończymy kampanię za jakieś dwie sesje, ale dopuszczamy pewne elementy fantasy, skoro rozmawiasz z duchami, to czemu np ja nie mogę wrócić szybko do zdrowia dzięki eliksirom i nie będę musiał mieć amputowanej ręki? Nie żądam maksa pkt życia, przez kolejną sesję najchętniej bym odpoczywał, ale nie chciałbym leżeć w szpitalu podczas wyjazdu drużyny w inne miejsce. Wybacz, że to mówię, ale brzmi to tak, jakbyś chciał, żeby rycerz dostawał od losu w zad, bo czasem pomacha mieczem, zaś Tariwolowi niech się powodzi. Przynajmniej ja to tak odbieram.

Ostatnio edytowany przez sylvanrulez (2012-12-02 22:01:15)

Jerzy, nie chcę się wykłócać, ale kilka spraw. Mechanicznie moja postać włada mieczem naprawdę dobrze. mam 44WW,41Krzepy, 33 zręczności, 5 siły. przejrzyj sobie statystyki jakichś żołnierzy imperium. Będzie to poziom powyżej weterana, jeśli chodzi o zwykłych żołnierzy. Albo przyzwoity poziom rycerza, którym w końcu jestem.

Jeśli chodzi o walkę, o czym w końcu cały czas, poza chlaniem i dziewicami, myślą rycerze i w czym się doskonalą? Wybacz, ale tej postaci akurat nie robiłem pod pisanie wierszy, Warhammer to naprawdę mroczny, ciężki system, tutaj postacie muszą w jakiś sposób jednak umieć walczyć, czy to magią, czy kamuflażem, czy ucieczką, czy mieczem.

Walkę starałem się wygrać. I zauważ, że bardzo niewiele brakowało, bym zginął, Kuba miał genialne rzuty, trafiał niemal cały czas i zadawał ogromne obrażenia. Ale doszło do sytuacji niemal patowej i zgodnie z regułami gry, gdybym kontynuował walkę, prawdopodobnie obaj byśmy się wykrwawili. A cholera, po coś są te PP. Szczególna łaska bogów.

Postacie walczące żyją ileś tam czasu, często nawet dość długo. Inna sprawa, że mają coraz więcej blizn, czy to na duszy, czy to na ciele. Wzrok wyprany z uczuć, brak emocji, wraki ludzi. Coraz mniej mają ochotę walczyć, coraz mniej w nich człowieczeństwa. Ale nie musisz twierdzić, że skoro walczę, to zaraz zginę. rycerze giną, owszem, ale nie aż tak masowo, bo już dawno Bretonnia by wymarła.


Emocje na sesji moim zdaniem są. Ja przynajmniej je miałem. Najprostszy sposób na nie-wybory odnośnie naszych postaci.

Powiedz mi tylko jeszcze, do czego Ty dążysz i co chce ogólnie robić Twoja postać? Kim się stać?
Ja nie ukrywam, że przynajmniej na razie, mój rycerz podąża za snami, ale głównie chce się doskonalić w walce i hartować swoje ciało, przy okazji zdobyć lepszy sprzęt, zmierzyć się z godnymi przeciwnikami, poznać świat.



Przykro mi, że postać Ci nie odpowiada, ale zauważ, że nie musisz mieć jednej postaci do wszystkich systemów, ja akurat rycerzem gram pierwszy raz, docieram to powoli, ale dość mi się podoba, fabularnie zwłaszcza. Gdybyś chciał byś kapłanem, darzonym ogromnym szacunkiem przeze mnie, musiałbyś być kobietą po pierwsze, a po drugie wierzyć w Panią Jeziora. jeśli chodzi o resztę społeczeństwa, śmieciem nie jesteś. Znaczy, teraz już tak, odkąd masz to przebranie, ale możesz przecież kupca udawać czy coś i zmienić sobie profesję...

A jeśli chodzi o jakieś problemy, dowolny dzień w tym tygodniu, mów kiedy, a ja po 17tej zawsze mam czas. Poza tym, z chęcią opróżnię kilka browarków, dzisiejsze kolokwium mi bardzo dokopało.

Ostatnio edytowany przez sylvanrulez (2012-12-03 23:15:02)

W takim razie teraz wypowiem się ja, bo mam tu w garści parę kwestii, które należałoby rozstrzygnąć.

Najbardziej poruszaną kwestią przez Was i najbardziej kontrowersyjną moim zdaniem jest właśnie realizm. Nie oszukujmy się ale 2/3 graczy ma pierwszy kontakt z WH właśnie teraz. Nie jestem fanem systematyki przedstawionej w Warhammerze, szczególnie jeśli chodzi o system ran i ich kuracji (powinny zostawiać trwałe modyfiaktory i leczyć się niemiłosiernie długo, szczególnie w warunkach polowych), ale póki co, pragnę się w miarę wiernie trzymać systemu, żeby Was w niego wdrożyć. Zasady mówią jasno - 1 mikstura lecznicza kosztuje 5 zk i leczy 1 ciężką ranę lub 4 zwykłe.

Druga kwestia jest taka, że albo robimy sesję geriatryczną po jakiejś walce, która będzie się ciągnęła kilka miesięcy czasu gry, w międzyczasie będą poruszane jakieś śledztwa i wątki poboczne, albo idziemy do przodu jak ruski czołg. WH stawia raczej na bimbaniu graczom na ich nerwach, trzymaniu ich w napięciu i niepewności przez cały czas, więc myślę, że stąd wzięły się te umowne reguły w kwestii leczenia ran - w przeciwnym wypadku sesje pod względem fabularnym tkwiłyby w miejscu a ja tworzyłbym w nieskończoność barwne opisy ropiejących ran i bólu, jakie one sprawiają. Chciałem, żebyście wpierw poczuli system. Zaczynacie czuć, bo zaczyna się Wam wiele rzeczy niepodobać, co bardzo mnie cieszy, bo i ja twierdzę, że to system zgoła wadliwy i pretendujący do miana heroic fantasy - a to głównie ze względu na nieszczęsne Punkty Przeznaczenia. Po co się bać o śmiertelność postaci i o tulenie uszu przed zagrożeniami, skoro gracz wie, że ma te 3pp i może 3 razy pokazać dupę Sigmarowi, nic sobie z tego nie robiąc.

Jeśli chcecie realizmu, nie ma problemu. Ja jestem zwolennikiem realizmu, ale nie chcę nim sobie zasłużyć na miano "zimnego skurwysyna, którego jedynym życiowym celem jest udupienie postaci graczy". Sam zresztą jestem zdania, że kampania zyskałaby MEGA na klimacie, gdybyśmy zgodzili się usunąć te Punkty Przeznaczenia w pizdu. Wtedy wszyscy bardziej troszczyliby się o własne skóry, zachowując spore zapasy zdrowego rozsądku. To już jak chcecie.

Kwestia druga - statystyki. Marcin ma rację - statystyki jego postaci odpowiadają umiejętnościom wyszkolonego żołnierza. Tak - to jest profesja podstawowa. Zważcie jednak na to, że każdy gra już od początku w pewnym sensie ekspertem w swojej dziedzinie. Aiden ma wysokie cechy Walki Wręcz i Krzepy, zna się na śmiercionośnym rzemiośle, bo na tym znać się powinien każdy bretoński rycerz.

Tariwol to inteligentna bestia o trudnej do złamania woli, z szerokim zakresem wiedzy (tak!). Uwzględniam jego Ogładę. Doceniam fakt, że zechciałeś w nią zainwestować i staram się, aby ta cecha grała rolę na sesji. To właśnie dlatego Łowca Czarownic nie wziął Cię profilaktycznie na samym starcie na spytki u Mistrza Małodobrego. To właśnie dlatego Kapituła zdecydowała się Ciebie śledzić, zamiast aresztować na miejscu i spalić na stosie. To postać zagadkowa i nieokreślona, co czyni ją ciężkim orzechem do zgryzienia. Szaty kapłańskie sprawiają, że ludzie odnoszą się do Ciebie z ogólnym szacunkiem, nikt nie wykorzystuje tego, że jesteś zniedołężniałym starcem i nie wyśmiewają się za Twoimi plecami. Ponadto, kapłani Morra to dość specyficzna kasta. Mają generalnie totalnie w tyle życie doczesne jak i sprawy ludzkie. Takoż i ludzie nie zawracają sobie głowy kapłanami Morra, dopóki któryś z nich nie wyciągnie przed siebie kopyt. Kapłani Morra i cała reszta to dwie grupy, żyjące obok siebie i nie wchodzące sobie generalnie w drogę, o czym też należy pamiętać. W niczym nie przysługują się społecznościom, także nie cieszą się takim szacunkiem jak Kapłani Sigmara, którzy walczą z przejawami Chaosu. To nie wyznawcy dobrotliwej Shallyi, która pomaga potrzebującym i koi ból duszy jak i ciała. To ludzie, którzy towarzyszą przemijaniu i o których pamięta się tylko wtedy, gdy widmo śmierci zagląda śmiertelnikowi w oczy.
Primo, Twoje zdolności i umiejętności może są i skazane na porażke w walce, ale nosisz w sobie cenny potencjał wiedzy, gadaniny i wyciągania informacji - to duży plus, który pomaga mi pchać kampanię do przodu i dzięki temu nie tkwicie w miejscu.

Waldor to bardzo wprawny i zręczny złodziej. Dobrze się maskuje i potrafi zostać niezauważony, co pokazał na ostatniej sesji. W tej postaci tkwi olbrzymi potencjał, który trzeba i należy go wykorzystać. Z tego gówna z Łowcą możnaby wprawnie wyjść bez jakichkolwiek konsekwencji, gdybyście wykorzystali Waldora jeszcze bardziej odpowiednio. Waldor umie działać niepostrzeżenie, także Aiden nawet by się nie połapał co się stało;)

Jak widzicie, każda z Waszych postaci ma mocne i słabe strony. Aiden jest bitny i wprawiony, lecz ściąga na każdej sesji na siebie manto. Tariwol - przeciwnie, śliski i przebiegły jak wąż, wymyka się z uścisków problemów, bo przywalenie komuś kijem to nie jest rozsądny pomysł. Waldor jest cichociemny niczym jednostka GROM-u, ale kiepsko sprawiłby się w zbrojnej, otwartej walce. Pomyślcie, jak doprowadzać do sytuacji, w których to właśnie te cechy będziecie mogli wykorzystać i nie pakować się w sytuacje, w których będziecie musieli wykorzystywać jedynie wadliwe strony waszych charakterystyk.

Łowcy Czarownic to prawdziwy ewenement. W czasach, w których gramy, to są naprawdę wolni strzelcy. Często - psychopaci, którzy pod płaszczem walki z Chaosem spełniają swoje mordercze żądze. Prawo praktycznie daje im wolną rękę i bezkarność, więc nieraz bywały sytuacje gdy wielcy uczeni albo nawet najwyżej postawieni magnaci(!) kończyli na stosach tylko dlatego, że bardzo niefortunnie nadepnęli na odcisk któremuś z łowców. Niejeden renegat czy awanturnik skrywa swoją tożsamość pod płaszczem z wyszytą dwuogoniastą kometą. Czasy są niepewne, a sprawiedliwość w dobie wojny domowej to tylko duby smalone. Wybaczcie, że nie wprowadziłem jak do tej pory scenerii wewnętrznego konfliktu i był on gdzieś ledwie zauważalnym marginesem. Chciałem się skupić na złączeniu drużyny i po prostu jakoś to wszystko przeoczyłem. Ciężko trzymać wszystkie sroki za ogon:)

Po trzecie, dobrze jest zapoznać się chociaż z podręcznikiem głównym, żeby mieć ogólne pojęcie o świecie Imperium oraz z podręcznikiem Dziedzictwo Sigmara. Zrozumienie świata znacznie ułatwi ogarnięcie tego, co wypada, należy, a czego nie powinno się absolutnie robić (stąd też była moja wyrozumiałość z wątkiem z Łowcami Czarownic;) )

Macie rację, od czasu do czasu jest trochę pobłażania u mnie na sesji, ale stopniowo przykręcam kurek nieskończonego miłosierdzia. Proszę się dogadać co do stopnia realizmu naszej kampanii i w jaki sposób chcielibyście widzieć na sesji. Mam już pojęcie, czego od sesji wymagacie. Próbuję tak dobierać motywacje do sesji (lub pakować was w takie bagienko), abyście mieli wspólne powody do działania zespołowego, co jest trudne biorąc pod uwagę, że jedna postać to egocentryczny indywidualista bez rodowodu a druga to szlachcic gardzący plebsem, wszystko to okraszone złodziejem, który cholera wie, czemu pomaga Tariwolowi (Kamil, będę potrzebował jakiejś historii Twojej postaci, koniecznie!)

Co do statystyk i testów zdolności oraz umiejętności. Oponuję. Oto moje argumenta:

- Kiedy gracz rzuca kośćmi, wypada mu 55, a miał 46 cechy głównej, a ja mówię, że test mu się udał, to nie dlatego, że przymykam oko, tylko dlatego, że uwzględniłem dodatkowe modyfikatory. Gdyby do wszystkich rzutów brać ten sam poziom trudności, byłoby to irracjonalne, nielogiczne i śmieszne wręcz. Rozpieprzyłoby całą rzeczowość i poważne podejście do sprawy.

- Wiele testów to sprawa testów przeciwstawnych. Kiedy gracz ma np 40 cechy głównej, wyrzuca w teście 80, jego przeciwnik ma 30 i wyrzuca również 80 w teście, to zwycięża gracz który wyrzucił
mniejszą różnicę w skali niepowodzenia, proste działanie  80-40=40 (4 stopnie porażki) < 80-30=50 (5 stopni porażki).

- Promuję i zawsze będę zachęcał graczy do opisywania działań u siebie na sesjach. Za dobre opisy i realistyczne opisy działań postaci zawsze będę przyznawał niewielkie bonusy. Za klimat i odgrywanie postaci - zawsze będę przyznawał bonusy. Tego nigdy nie zmienię i w tej kwestii nigdy nie dam się odwieść od tego pomysłu;)

- Niektórych rzeczy nie każę testować - są one albo oczywiste, albo tak łatwe to wykonania w świecie rzeczywistym, że byłoby to zbytecznością, jest jeszcze 3-cia opcja - ktoś jest w czymś tak dobry, że istnieje prawie pewność, że wykona daną czynność. Szef kuchni zawsze przyrządzi dobre danie, matematyk zawsze rozwiąże nieskomplikowane równanie, a biegacz zawsze dogoni niewprawionego w tym rywala.

Postaram się bardziej dać poczuć Ci Jarek, że Ogłada Twojej postaci będzie się liczyć w rzeczywistości. Pardonsik za to.

Et finito.

Ostatnio edytowany przez Szopen (2012-12-04 14:10:52)

Podpisuję się pod  wypowiedzią Kuby. W kwestii podręczników mam wszystkie potrzebne podręczniki i więcej na PDF. Zapoznam się z nimi dosadniej :) W kwestii realizmu chce realności w 99%. Pobyt w szpitalu można przelecieć w przeciągu jednego zdania na sesji. Każdy może przez ten czas robić swoje, Tariwol czytać, Waldor włóczyć się po spelunach i wydawać skradzione miedziaki a Aiden np w tym przypadku kurować rany. Jeśli chodzi o te elixiry to pewnie ich cena określona jest w podręczniku, więc nie chcę ich podważać ale osobiście wycenił bym je na nie 5 zk tylko na 50 zk jako formę napoju bogów wyciągającego człeka ze szponów śmierci! I kończąc krótki wywód chcę przypomnieć i zachęcić do wspólnej debaty przy browarze! :) inaczej możemy nie dojść do porozumienia choć jak widać zdanie Kuby wpływa kojąco na resztę drużyny ^^